Logboek 4. Griekenland 9 zomaar enkele jaren langer in Hellas (6) lente, zomer en herfst 2015

Parijs 7 januari ... aanslag op het satirische weekblad Charlie Hebdo ... 12 doden, 11 gewonden

Terug naar Griekenland: dit jaar niet via Padova en Venetië, maar via Ravenna en Ancona.

Omwille van het voorziene aankomstuur in Igoumenitsa verkiezen we vanuit Ancona te vertrekken. De Anek-ferry vanuit Venetië komt overeenkomstig het winterrrooster dat tot begin mei van kracht is, in de late namiddag toe in Igoumenitsa. Als we dan nog met de te verwachten vertraging rekening houden, zouden we in Igoumenitsa moeten overnachten. Op zich niet erg ... ware het niet dat we onze zwaar geladen wagen niet graag op een onbewaakte parkeerplaats achterlaten en een hotel met afgesloten parking vind je hier niet! Twee jaar geleden mochten we gebruik maken van een privéstandplaats maar die oplossing is allerminst zeker. Dan maar naar Ancona - 170 km verder zuidwaarts.

Ravenna

Onze tussenstop wordt dus niet Padova met de leuke piazza's, de schilderachtige straatjes, de imposante kerken en palazzi, de lekkere restaurantjes, maar het voor haar prachtige mozaïeken geroemde Ravenna. We hebben drie nachten geboekt in het Hotel Astoria dat over een private parking beschikt en op een tiental minuten van het oude staddeel ligt.

Het historische stadsdeel is niet zo uitgestrekt zodat we een vrij eenvoudige planning kunnen maken om de mooiste bezienswaardigheden - de prachtige mozaïeken die de roem van Ravenna maken - wandelend te bezoeken, en er ook tijd over is om op de leuke terrasjes van de Piazza del Popolo te genieten van de vroege voorjaarszon en de leuke sfeer, ontegensprekelijk de charme van onze korte verblijven in Italië.

	Mausoleo di Galla Placidia, mozaïek detail muur en plafond		Battistero Neoniano o degli Ortodossi, VIe eeuw, op de achtergrond de ronde Duomo ( XVIIIe ) toren ( X-XIe eeuw )

Fotoalbum: Ravenna

Naar Horto

Als we enkele dagen later naar Ancona rijden is de grijze hemel de voorbode van een winderige en natte overtocht op de comfortabele Fastferry XII die we via de Anek-website on-line hebben geboekt ( samenwerkingsverband Anek & FastFerries Anek Lines ).

		De Fastferry XII nadert Igoumenitsa, onder een dreigende hemel, foto genomen van stuurboord kijkend naar het Epiros- vasteland

De Egnatia-autoweg is op enkele vrachtwagens en een viertal personenwagens na, zoals bij onze vorige passages, verlaten. Kort na Metsovon, ligt de krokelende en smalle E92 er nog slechter bij. De dikke mist maakt de afdaling naar Kalambaka er niet leuker bij. Daarna rijden we onder een grijze, miezer-volle hemel verder langs Trikala naar Larissa waar de E92 aansluit met de National Road autoweg Thessaloniki-Athene. Na de afrit Velestino / Volos begint het stevig te regenen. Volos geeft op deze late maandagnamiddag - waarop winkels sluiten - een vrij treurige crisisaanblik.

Als we twee uur later bij de open haard naar buiten kijken over het hoge groene gras en de bloeiende voorjaarsbloemen, hopen we op een vroege warme lente.IJdele hoop, want we moeten dit jaar tot eind april wachten voor we de verwarming en de open haard kunnen vergeten: de sneeuw op de bergen en het ongewoon koud, winderig en nat weer maken dat als het ware de winter 2014-2015 dit deel van de Middellandse Zee blijft beheersen.

De Pagasitikos golf vanuit Horto Bereiding van het paaslam: 7 uur lang aan het spit Als de lelies niet meer bloeien zal het misschien eindelijk wat warmer worden ?

Een wispelturige, onzekere lente; het weer spiegelt zich aan het Griekse drama ...

Pefkakia boatyard : Nehalinnia wordt te water gelaten. En zoals elk jaar volgen we dit manoeuvre met kloppend hart ...

Achter ons, Volos en de Pilionberg, op een spiegelgladde zee, varen we naar het zuiden van het Trikeri schiereiland.

Net na het middaguur wakkert de wind aan. De motor gaat uit en opkruisend gaan we richting Horto.

		Ormos Va(l)thoudi. In de erg beschutte baai liggen er, in deze eerste meidagen, nog vele moorings verlaten bij ...

	Aan de ontbijttafel		Op weg naar de kleine maar steeds zo mooie Zasteni-baai, waar we ankeren; na het lunchen trotseert Nicole, moedig, het nog frisse water

Nicole en Raymond zijn een week op bezoek. Het aangekondigde regenachtige en winderige weer maakt - op één regendag na - echter plaats voor aangenaam lenteweer met middagtemperaturen rond 23 à 27 graden, maar met nog frisse avonden waardoor we 's avonds meestal de restaurantterrassen moeten ruilen voor de gelagzaal.

		We laten Nicole en Raymond ook de mooie plekjes van de oostkust van de zuid-Pilion ontdekken. De Egeïsche kust bij Paltsi, en op de achtergrond het Sporaden-eiland Skiatos

		Een uitnodiging voor een etentje bij vrienden gaf Kaat de gelegenheid om deze mooie foto te maken van de Pagasitikos golf bij zonsondergang, vanop het westelijke terras van hun mooie, traditionele huis, bij een glas erg lekkere streekwijn. De prachtige gloed deed ons de avondkoelte vergeten ...

		Voor wat ongewoon spektakel zorgt de elektriciteitsmaatschappij. Om de stroomvoorziening te verbeteren - tijdens deze ongewoon frisse lente geen overbodige luxe - moeten niet alleen de meter en de hoofdzekering worden vervangen. Ook de oude, te dunne, en door het weer geplaagde kabel moet worden vervangen.

Sleutelwoorden voor een zomer in beeld

Vrienden

Rinaldo en Maryse, onze vrienden uit Menton, komen met hun 14m lange Amel vanuit Leros via de Sporaden op bezoek. In Ormos Vathoudi kunnen ze hun boot veilig achterlaten. We bezoeken Platania, rijden naar Katigiorgis waar we in een taverna waar we sinds 2009 al enkele keren waren, een grote variëteit aan lekkere mezés krijgen voorgeschoteld. In het wat noordelijker gelegen Paltzi - dat amper minder verlaten lijkt dan bij ons bezoek begin mei met Nicole en Raymond - we tellen 12 bezoekers en 4 parasols ! - gaan we een koffie drinken.

	Met Maryse en Rinaldo in Katigiorgis

Onrust

De ineenstorting van het Grieks toerisme en de afname van het buitenlands bezoek nu de crisis steeds meer dreigt te evolueren naar het feitelijke faillissement van het land en het verlaten van de muntunie, wordt steeds evidenter.

De lente eindigt zoals ze begonnen was: met donkere wolken boven een prachtig land. Toen we hier toekwamen hing er een dichte mist. De winter leek niet echt zinnens op te krassen. Hoewel we vele heel mooie dagen telden bleef in april en mei de temperatuur lager dan normaal, het relatief onstabiele weerbeeld beheerste ook juni hoewel de gemiddelde temperatuur tussen 25 en 30 graden schommelde, met enkele uitschieters tot 36 graden. Het leek alsof het weer de discussies tussen de op 25 januari verkozen linkse regering en de geldschieters van Griekenland wilde illustreren. Op momenten van hoop volgden desillusies die dan weer werden opgevolgd door optimisme tot het pessimisme weer de overhand nam. En naarmate de zomer naderde begon toch de temperatuur te stijgen.

Op amper 10 dagen van de vervaldatum voor de terugbetaling van een gebundelde 1,6 miljard euro schuld aan het IMF en één dag voor wat doorgaat als de vergaderingen van de laatste kans - eerst met de zgn. Eurogroep dan met de Eurotop (de staatshoofden en regeringsleiders van de landen van de eurozone, de voorzitter van de Eurotop en de voorzitter van de Europese Commissie ) - lijkt niemand zich aan waarschijnlijke voorspelling te kunnen wagen.

	Worden de donkere wolken verdreven door de redelijkheid, of haalt de onredelijkheid het en wordt de horizon boven de bergen helemaal donker?	Voor al onze vrienden en bekenden, en voor al die vrienden en bekenden van onze vrienden en bekenden, voor alle gewone Grieken, hoe dan ook meer slachtoffer van dan schuldig aan de totale verzieking van dit land, hopen we dat de horizon uitklaart. De echte schuldigen gaan hoe dan ook vrijuit. Daar zorgt macht voor. (21.06.2015)

We schrijven 21 juni.

Enkele maanden later, blikken we terug op deze ook voor ons spannende periode. De opeenvolgende crisismomenten beleefden we met gemengde gevoelens, wisselende analyses en conclusies. Van sympathie voor de moed van premier Alexis Tsipras evolueerden we naar ergernis en onbegrip voor de Griekse standpunten die veel weg hadden van improvisaties. Met bewondering, dan weer met afkeuring, met twijfel dan weer met begrip volgden we de tactische zetten - of wat als dusdanig overkwam.

Maar ook wij voelden onzekerheid als eind juni de crisis in de onderhandelingen escaleerde:

- in de nacht van 26 naar 27 juni kondigt de regering een referendum aan over het aanvaarden of verwerpen van het door Europa, het IMF en de ECB voorgestelde ontwerp van akkoord over wat we gemakshalve als nieuwe besparingsmaatregelen binnen het 2de hulpprogramma noemen

- hierop stellen de ministers van Financiën van de Eurogroep op 27 juni dat Griekenland eenzijdig de besprekingen heeft opgezegd en er hierdoor er een einde komt aan het 2de hulpprogramma

- waarop eerste minister Tsipras, in volle toeristische periode, op zondagavond 28 juni, de sluiting van de banken tot 6 juli, een kapitaalcontrole, en de beperking van geldafhalingen tot 60 euro per persoon per dag afkondigt ( een beperking die niet geldt voor buitenlanders met dito bankkaart; update 11/15: thans 420 euro pp/week).

- op 30 juni is Griekenland in gebreke wegens het niet terugbetalen van een lening aan het IMF

- op 5 juli gaat het referendum door; de Grieken verwerpen massaal het voorstel, hierin feitelijk opgeroepen door de regering: neen 61,31% ja 38,69% blanco's en ongeldig 5,80%, deelname 62,50% ( stemgerechtigden 9 858 508 ) ( bron: Min.Bz )

- op maandagmorgen 6 juli als we om inkopen gaan in Argalasti merken we toch enige paniekerige reacties: een lange rij voor de enige geldautomaat, ongewoon veel wagens die voltanken bij het service station in het centrum van het plaatsje; aangezien we morgen heen en weer naar de luchthaven van Thessaloniki moeten rijden - om en bij 600 km heen en terug -, beslissen we toch enkele voorzorgen te nemen en o. m. enkele jerrycans reserve brandstof te vullen.

- op 9 juli vraagt de Griekse regering de hervatting van de onderhandelingen bij wijze van een voorstel dat grotendeels de in het referendum verworpen Europese voorwaarden bevat!

- op 13 juli wordt dan uiteindelijk toch een akkoord bereikt na een nachtelijke marathon ( 12-13 juli ) van de vergadering van de leiders van de Eurozone, gevolgd door een Europese top (de staatshoofden en regeringsleiders van de 28 EU‑lidstaten, de voorzitter van de Europese Raad en de voorzitter van de Europese Commissie ). De krachtlijnen van het akkoord waarbij Griekenland een lening van 86 miljard krijgt in ruil voor een drastisch besparing's- en privatisering ( dat de op 26 juli verworpen en op 9 juli de door de Grieken zelf voorgestelde maatregelen overstijgt ! ) worden enkele dagen later onder sterke Europese druk in het parlement aangenomen met steun van de voornaamste oppositie partijen; de SYRIZA-Onafhankelijke Grieken ANEL meerderheid komt gehavend uit de strijd.

- het zgn. basisakkoord van 13 juli voor het 3de hulpprogramma wordt verder gepreciseerd en formeel door de Ministers van Financiën van de Eurogroep goedgekeurd. Het Europees Stabiliteitsmechanisme wordt bij de uitwerking betrokken; het IMF houdt zijn participatie in beraad hieraan een schuldvermindering verbindend.

- op 20 augustus dient Alexis Tsipras het ontslag in van zijn regering: eerst 25, bij latere stemmingen blijkt dat 43 van de 149 SYRIZA volksvertegenwoordigers de regering niet meer volgen, waaronder de flamboyante ex-mininister van Financiën Yánis Varoufákis en parlementsvoorzitster Zoé Konstantopoulou . Een dertigtal maken zich aldus op om o.l.v. oud-minister Panayiótis Lafazánis de Volkseenheid als nieuwe uiterst linkse partij op te richten

Parlementsverkiezingen

Na het ontslag van de SYRIZA-ANEL regering gaat het land naar een derde volksraadpleging in amper 9 maanden. De campagne is vrij mat. De Grieken lijken na vijf jaar opeenvolgende crisissen en zeer zware, dramatische inleveringen murw te zijn geslagen, als immuun te zijn voor de politiek, met een soort fatalistisch besef te ondergaan wat Europa oplegt. Want één ding willen ze in grote meerderheid niet: dat Griekenland de eurozone zou verlaten. De peilingen lijken aan te tonen dat Alexis Tsipras ditmaal verkeerd gokte bij zijn hoop opnieuw aan een parlementaire meerderheid te komen.

Maar op de avond van 20 september blijkt dat de populariteit - ook misschien bij gebrek aan een andere volksheld en door de verachting van velen voor de oude politieke klasse - en de tactische eigenschappen ( hoewel deze door velen in Europa frequent worden verguisd ) van Alexis Tsipras eens te meer werden onderschat.

SYRIZA behaalt weliswaar de verhoopte absolute meerderheid niet maar zet een toch erg onverwacht goed resultaat (opkomst 56,57 % ): 35,45 %, 145 zetels - incl. de 50 zetels bonus 1e partij -, op 300 (jan.2015: 36,3%, 149 zetels). Samen met ANEL ( 3,69% en 10 zetels, 3 verlies t. o. januari ) wordt enkele dagen later de regering gevormd. Alexis Tsipras blijft regeringsleider. ( bron: Min.Bz ). De Volkseenheid van ex-SYRIZA-minister Panayiótis Lafazánis haalt de kiesdrempel niet.

Of alles nu peis en vree is in het land der Hellenen ? Met een werkeloosheid boven 25% - om en bij 50% bij jongeren -, met vooruitzichten ( Europese Commissie ) waarbij de economie nog minstens één jaar in recessie (1,4 % in 2015, 1,3 % in 2016 ) blijft, en de terugkeer naar positieve groei (2.7 %) ten vroegste in 2017 wordt voorzien, met het loodzware besparingsprogramma waarvan de implementatie nog heel wat voeten in de aarde zal hebben en ongetwijfeld voor zware discussies zal zorgen, terwijl in het latere najaar de besprekingen over de schuldherschikking/ - kwijtschelding (zouden) moeten starten, wachten Alexis Tsipras nog zware tijden, niet het minst door de ontwikkelingen in de vluchtelingencrisis.

Luchthaven / snelweg

Naar de luchthaven van Thessaloniki. We halen Olivier, Helen en de kleine Lena af op de luchthaven van Thessaloniki - International Airport Makedonia - nu Ryanair niet meer vanuit Charleroi op Volos vliegt. We rijden er bijna vier uur over. Als we naar Horto terugrijden - het is om en bij 21H30 aan de uitrit naar Paralia Katerinis - stellen we voor om in Paralia een taverna te zoeken. Het is er heel erg druk: de badplaats aan dit deel van de Egeïsche Zee met vlakke zandstranden, is een uitgelezen populair vakantieoord voor Oost-Europeanen: het lijkt wel of we nu plots in Bulgarijë of Servië wandelen!

De kleine Lena is gefascineerd door het spektakel van traditionele dansen op het plein.

Uiteindelijk kiezen we voor taverna ouzeri Kapetanios. We betalen slechts 35 euros voor o.a. zes schotels wat merkelijk goedkoper is dan in het Pilion!

Na het eten wacht ons nog een meer dan twee en een half uur lange autorit. De autosnelweg A1/E75 Athene-Evzoni ( Makedonische grens ) die vooral een snelle verbinding tussen Athene en Thessaloniki moet mogelijk maken en aldus de oude 2x1 vak (!) National Road moet vervangen is na meer dan twintig jaar nog niet over het hele traject afgewerkt. Vooral tijdens de doortocht van het bergachtige deel bij de Tempi vallei tussen Nei Pori (N) en Evangelismos (S) waar we langs de site van de Aphrodite-bron rijden gaat het traag tussen het vooral nachtelijke vrachtverkeer. Het gebrek aan een goed uitgebouwd, modern (autosnel)wegennet wordt door vele analisten als één van de (vele) structurele handicaps beschouwd van de zwakke ontwikkeling van de Griekse economie en in het bijzonder van het tot stand komen van goed functionerende KMO's.

Strandgenoegens

Hoewel Horto - en Milina evenmin - geen grote mooie zandstranden heeft zoals we er vonden op Lefkas, of recentelijker in Paltsi aan de oostkust van het Magnesia schiereiland, vindt Lena haar gading bij het kleine strand bij de pier, op het wit keiënstrandje bij het Leda hotel of bij het zwembad van dit resort.

Zeilgenoegens

Meestal komt de wind op net na het middaguur, dan gaan we zeilen. We volgen geen vaste koers want daarvoor is de katabatische wind te wispelturig. Dikwijls is er midden in de golf weinig of helemaal geen wind. Meestal dus, zoeken we de wind op, langsheen de kust.

... Aan de lijzijde van de hogere heuvels neemt de wind toe. Over het water zien we de windvlaag afkomen. We laten de boot loeven maar als Nehalinnia overdrijft dan grijpen we in en vieren even het grootzeil,om niet al te veel te hellen. Maar als de windmeter 18 kn of meer blijft aangeven, dan is het ogenblik gekomen om te reven. We zeilen dan niet alleen comfortabeler maar ook sneller. Nehalinnia houdt er helemaal niet van zich onder te grote helling door het water te moeten sleuren want dan protestert en vertraagt ze. Korte golfjes spatten tegen de romp als we bij- of aan de wind varen en verdwijnen dan, schuimend langsheen de romp. Het is nu heerlijk zitten op de opbouw, aan de hoge kant, en te kijken over het staalblauwe water of er geen school dolfijnen of andere grote vissen komen jagen. Ginds in de verte, voor het witte resort liggen drie gele, driehoekige boeien. Als in de late namiddag de windsurfers en de open zeilbootjes naar het resort zijn teruggekeerd, nemen we de gelegenheid te baat om even een denkbeeldig parcours te varen: gijp en overstagmanoeuvre worden een paar keer, kort na mekaar uitgevoerd - een zeldzaamheid tijdens een zeiltocht - terwijl de contouren van de Pagasitikos golf vervagen in het gelige, afnemende zonnelicht. Plots valt de wind. We starten de motor. Op de afnemende restdeining bewegen zachtjes enkele vissersbootjes ...

Reis

Foto's

	onze zomerfoto's klik hier

Weer

	20.09.2015 Estatorio Perigali		22.09.2015

Cultuur / evenementen

			Zoals elke zomer sinds 1984, organiseert de George Angelinis - Pia Hadjinikou Cultural Foundation talrijke culturele evenementen en stages in Horto. Dit jaar was het programma bijzonder uitgebreid en gevarieerd. Een kleine greep uit het aanbod: een concert Ottomaanse muziek, een kamermuziek concert met o. m. Christos Kanettis, een tentoonstelling met werken van George Angelinis, een jazz concert, een concert Indische muziek, aria's uit de XVIIe eeuw tot liederen geïnspireerd door Theodorakis en Hadjidakis, een hommage aan Edith Piaf, een hommage aan dichter en lyricus Alkis Alkaios door de University of Thessaly Music Group ( foto hier links, in het Horto Open Air Theatre ) ( weblinks op het Horto 2015 programma )

Boot / onderhoud / winterberging

Eind september gaat de boot uit het water: eerder dan we oorspronkelijk hadden gepland en dit omwille van het eerder onstabiele weer en ook omdat we wat werk hebben op de boot - het controleren van de kit-naden van het teakdek is een karwei die met de regelmaat van een klok heel wat zorg vereist ( en pijnlijke knieën oplevert ) én omdat we voor een andere werf anex botenparking hebben gekozen ( tijdens de vorige winterbergingen hebben we ons mateloos geergerd aan de rommeligheid, de onzorgvuldigheid, de verwaarlozing van het terrein, het totaal gebrek aan milieubewustzijn ).

De werf in Lechonia lijkt erg netjes, goed georganiseerd en bij de besprekingen m. b. t. de prijs haalde de eigenaar onmiddellijk tarieven, papier en pen, en rekenmachiene boven. De totale kostprijs werd nauwkeurig berekend en op papier gezet. Dit gaf ons het vertrouwen dat we vorige jaren hadden ontbeerd. Bijkomend voordeel leek ons het feit we niet door Volos moeten, aangezien Lechonia vijftien kilometer dichter bij Horto ligt.

Voor het spoelen en drogen van de zeilen moeten we een mooie, geschikte dag afwachten. Niet zo evident want het weer is niet meer zo standvastig en op sommige dagen is de vochtigheidsgraad te hoog om de zeilen droog te krijgen, of ... is er teveel wind ! Om zeker te zijn dat alles goed droog wordt opgeborgen laten we uiteindelijk de zeilen en kappen nog enkele dagen, opengespreid in een kamer liggen.

Vluchtelingen

Griekenland is zoals Italië en in beperktere mate Spanje, sinds jaren een transitland - maar hierdoor ook een tijdelijk (?) verblijfsland voor economische migratie. Pakistani en migranten uit zwart Afrika, maar ook uit andere armere landen maken deel uit van het straatbeeld. In toeristische centra zijn zij dikwijls al jaren zichtbaar aanwezig: ze trachten er hun waar - meestal van Chinese makelij - aan de toerist te slijten. Op terugreis naar Lefkas in 2009 werden we in de kleine haven van Korinthe meermaals aangesproken door gelukzoekende Marokkanen, op het eiland Egina werden ons tijdens het avondeten in een taverne aan de haven, precies om de 3 minuten CD's, lampjes, poppetjes, regenschermen, DVD's, petjes, en allerlei rariteiten aangeboden. We kochten éénmaal een ledlampje, die we bij de andere lichtgevende tooltjes houden die we in 2008 op Corfu of Lefkas kochten in vergelijkbare omstandigheden, weliswaar dan van leden van een vereniging van doof-stommen. We hebben het ons nooit beklaagd en deze vijf of zes lampjes gebruiken we quasi dagelijks op de dikwijls erg schaars verlichte paadjes of om onze aanwezigheid te tonen aan voorbijsnellende wagens op een of andere kronkelende weg, als we ons laat na het eten naar huis of naar de boot haasten. Ook in Volos, op de Promenade zijn deze migranten-verkopers erg actief.

Vijf jaar geleden, op terugreis, bij het naderen van de ferryhaven van Igoumenitsa waren de tentjes uit plastiekfolie en karton talrijker zichtbaar. Drie jaar geleden werden we in de haven van Patras ( voorheen scheepten we in in Igoumenitsa ) geconfronteerd met het kat en muisspel van jonge migranten met de havenpolitie. Rond de grote check-in zone van de nieuwe ferry haven Patras South Port is een toch vrij imposante veiligheidsafsluiting opgetrokken. Telkens een jonge man erin slaagde om tot bovenaan het hekken te klimmen en er zich even te kunnen handhaven, kwam een op de inschepingszone patrouillerende politiewagen met loeiende sirene aangereden tot net voor het hek. Dit gedoe duurde uren en de toeristen keken met verbazing, soms druk commentariërend naar dit o. i. mensonwaardige spektakel.

Van de soms erg brutale acties van leden van o. m. de uiterst-rechtse, racistische Gouden Dageraad waren wij zelf nooit getuige, wel van uitspraken van sommige van hun sympathisanten. Wat we er in de pers over hebben gelezen volstond echter.

Ook de spanningen aan de Turks-Griekse grens en de situatie rond het afsluiten van Evros-passage waren ons bekend.

Toen enkele jaren na het vernietigen van de regimes in Afghanistan, Irak en Libië steeg het aantal politieke en oorlogsvluchtelingen fors.

Reeds uit het relaas van Franse vrienden die in 2010 naar Libanon zeilden begrepen we ook dat in een aantal landen van het Midden-Oosten een kantelpunt was bereikt, dat gevoed door de zgn. Arabische lente vanaf eind 2010-2011 een ontwikkeling zou genereren die een verdere destabilisatie in de regio zou inluiden. De burgeroorlog in Syrië en het ontstaan van het terroristisch kalifaat Islamitische Staat bracht een steeds toenemende stroom oorlogsvluchtelingen op gang die zich op de bestaande politieke en economische migratie entte.

In de omringende landen - als Jordanië, en Libanon dat eveneens met zware politieke instabiliteit kampt - is al jaren een absoluut verzadigingspunt in de vluchtelingenkampen bereikt. De toestand voor de vluchtelingen in Turkije is nauwelijks beter, even perspectiefloos, zodat de druk om heil en onderkomen te zoeken in het rijke West- en Noord-Europa voor wie onder de vluchtelingen wat middelen heeft - een wat rijkere middenklasse - steeds toeneemt. De oversteek van de Egeïsche Zee naar Griekenland waar die het kortst is - naar de eilanden, Kos, Samos, Leros, en vooral Lesbos ( een zestal mijl of 11 tal km ) wordt dus de eerste etappe bij het verlaten van Turkijë naar het land van hoop, vooral Duitsland, Zweden.

De overtocht is weliswaar soms kort maar voor wie nog nooit op zee was, is de tocht bij soms slechte weersomstandigheden, in een overbezette oude gammele boot of in een opblaasbare gummyboot van slechte makelij vervaardigd voor eenmalig gebruik, overgeleverd aan een mensensmokkelaar zonder scrupules, helemaal niet risicoloos, zoals de duizenden doden ten overvloede bewijzen.

Van zeilers die langs die eilanden kwamen kregen we verhalen te horen: gescheurde rubber- of gummiboten, reddingsvesten op de grijs en oranje gekleurde rotsen en stranden. Bij tientallen en tientallen.

Het Griekse Ministerie bevoegd voor de Zeevaart vond het nodig om de wijze van handelen te preciseren mocht een pleziervaartuig geconfronteerd worden met migranten in een noodsituatie op zee:

Hoewel wij vrij ver buiten de routes liggen die de vluchtelingen ( moeten ) volgen ( noord-Griekenland -> Balkanroute en Oostelijke Sporaden / Dodekanesos -> Thessaloniki / Rafina / Athene-Piraeus - Balkanroute ) willen we onze houding duidelijk affirmeren, want het vluchtelingen- en migratieprobleem is geen tijdelijk fenomeen.

Eens terug in België zullen we waarschijnlijk dichter bij vluchtelingen leven dan hier, want er is een opvangcentrum gepland in op 1km van waar wij wonen.

Daarom zeggen we "We zijn allemaal Syrische of Afghaanse ... vluchtelingen"...

Zoals mijn grootmoeder vluchtelinge was op de Franse wegen naar Bordeaux met haar dochter, bij het begin van de Duitse inval in 1940, zegt Eric !

Het is een o. i. een natuurlijk proces waarbij mensen voor de oorlog en het geweld vluchten, hun land verlaten om in vrijheid te kunnen leven, om te ontsnappen aan onrecht en vervolging, maar evenzeer om op zoek te gaan voor betere leefomstandigheden, voor henzelf of voor hun kinderen. En dit is van alle tijden. Naïef is wie gelooft dat grenzen, hekken en repressie oplossingen zijn. Misschien geven ze even die illusie. Misschien zullen velen naar hun land willen of moeten terugkeren, als er opnieuw vrede is, als het regime verandert. Maar misschien niet, misschien nooit, omdat ze zich hier hebben geïntegreerd, omdat we uiteindelijk blij waren met hun komst. Zo zijn vele migranten uit de vorige eeuw hier gebleven. En waarschijnlijk komen er nog anderen, vluchtelingen of migranten. want zo gaat de wereld al sinds het begin van de evolutie.

We organiseren het dus beter, want ontkennen is alleen maar tijdverlies. Rationeel. En dat impliceert dat we naast het onmiddellijke, ook actief moeten werken aan vrede daar waar oorlog en geweld woedt, aan bestrijding van armoede en ongelijkheid, de druk op de wereldleiders verhogen, aan de vrijwaring van onze planeet ... zoniet zal die migratie, om ruimte, water, voedsel een nog grotere vluchtelingengolf veroorzaken voor onze kinderen en kleinkinderen!

Horto

In het dorp zijn bijna alle de toeristen weg, heel wat bootjes zijn al uit het water. Van de vijf restaurantjes zijn er nu drie dicht, twee zullen de hele winter open blijven. De meeste kamerverhuurders hebben er de brui aan gegeven en hebben hun paneeltjes weggenomen.

In Horto zagen we dit jaar algemeen minder buitenlands toerisme. Naast Engelsen en Duitsers die eerder vaste bezoekers zijn, residenten zijn of hier een vakantiehuis hebben, waren er relatief - want de aantallen blijven heel beperkt - meer Fransen, Bulgaren en Roemenen. Het beperkte aanbod van vluchten op Volos New Achialos Airport en vooral de sluiting van o. m. de Ryanair-verbinding vanuit Charleroi (B) lijkt niet zonder gevolgen. Ook de toekomst van deze kleine luchthaven zou onzeker zijn, die niet is opgenomen in het privatiseringsprogramma van ( 14 ) regionale luchthavens.

Grieks toerisme was er in augustus - dus ná het eurozone-akkoord, misschien zelfs wat talrijker dan de vorige jaren; sommigen beweren dat veel Grieken genoodzaakt zijn te kiezen voor een vakantie dichter bij huis nu eilandverblijven zwaar wegen op het beschikbare inkomen ... als er al ruimte is voor wat niet strikt noodzakelijk is.

Horto maakt zich nu klaar voor zes maanden winter, een mooie winter - zo wenst men het mekaar bij het afscheid καλο χιμονα.

Afscheid

	Een laatste bezoekje aan onze boot ...		... tot het spoedig weerzien in de lente, nou, dat hopen we !

Genieten van een leuk namiddagzonnetje op het achterdek van de Olympic Champion van Anek-Superfast Lines, die aan 30 kn opstoomt naar Venetië, terwijl de voorbije maanden zich al in de herinnering aanmelden ...

Parijs 13 november ... aanslagen ...

Fotoalbum

Om verder met ons te reizen, klik hier naar de volgende pagina Logboek (4) Griekenland (10): winter en lente 2016

Terug naar hoofdpagina LOGBOEK

Terug naar de vorige pagina, (4.8) Zomaar enkele jaren langer in Griekenland (5): lente, zomer en herfst 2014. klik dan hier.